کلافه م

پاییز رو دوست دارم ولی این بلاتکلیف بودن هوا کلافه م کرده. سرفه و عطسه و آبریزش بینی رو الان سه هفته س دارم. خسته شدم حسابی. البته هیچ کدومِ اینا باعث نمی شه پاییز زیبا نباشه. اونم وقتی توی زندون خونه ی مادر شوهر نیستم ​​​​​​دلم بارون می خواد. یه بارون آروم و طولانی. یاد یه آهنگ افتادم که بچگیام از تلویزیون می شنیدم. فک کنم تیتراژ یه سریال بود به اسم گل های آفتابگردون.متن آهنگه این بود: (امیدوارم درست خاطرم مونده باشه) باران که ببارد، چتری خواهم شد برای توباد که بیاید، دیواری خواهم شد برای توچای گرممان از پیاله ی خورشید آب سردمان از کوزه ی ماهبارون اگه بباره، چتری می شم دوبارهچتری واسه گلامون، گل های آفتابگردون کلافه م...

چند ساله اصفهانم، ولی هیچ وقت شهر بازی شهر رویاها نرفته بودم. روز جمعه داداشم و خانمش اومدن پیشم. البته از راه شمال. یکشنبه هم مامانم با خواهرم و شوهرش اومدن.دیگه دور همی گفتیم بریم شهر رویاها ببینم چی داره. چون یه بار دختر داییم خیلی تعریفشو داده بود. خلاصه رفتیم ولی واقعا جالب نبود. ارزش تعریف رو نداشت. شهر واژگون رو رفتیم. فک می کردم قراره بریم توی جنگلو ماقبل تاریخ و دایناسورا رو ببینیم.نمای ساختمونش واقعا جالب و قشنگ بود. ولی فیلمش ​​​​​​شهر بود و دایناسورایی که حمله کرده بودن به شهر و تکاوراییکه سعی می کردن نابودشون کنن. هیچ جذابیتی نداشت. تازه پروژکتور نصف پرده ها هم سوخته بود و رنگ نداشت. بعد رفتیم سفر به فضا. بلانسبت اونجا هم باید اجرام آسمانیو سیاره و این چیزا رو می دیدیم. باز یه سری سازه ی نابود شده بود که چند تا سفینه داشتن با یه سری موجودات چنگکی می جنگیدن ​​​​​​واقعا خورد تو ذوقم.بقیه ی بازیاش واسه کسانی که اهل ارتفاع هستن خوب بود. ولی من واقعا خوشم نیومد. حالا دیشب دوباره با خواهرم اینا رفتیم شهر بازی ملک شهر.داداشم اینا سه شنبه رفتن خوزستان. شهر بازی ملک شهر رو دوست داشتم. رفتیم کلبه وحشت سطح 3 یعنی سطح اختصاصی.واقعا خوب بود. از بس جیغ کشیدم گلو درد گرفتم. ترن رو هم رفتیم اونم بد نبود. سینما چند بعدی رو هم خواستیم بریم که تعطیل بود. شکیب و خواهرم اینا چندتا از این بازی های ارتفاع رو هم رفتناونم جالب بود براشون. خودم با ارتفاع مشکل دارم ​​​​​​خلاصه پشیمون شدم چرا از اول نرفتیم همین شهر بازی. کلافه م...